Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα αναπτύχθηκαν στην Ευρώπη τρεις σχολές σκέψης για τη γεωργική παραγωγή:

• η βιοδυναμική θεωρία που εφανίσθηκε στην Γερμανία (Rudolf Steiner),

• η οργανική γεωργία (organic farming) που αναπτύχθηκε στην Αγγλία (Sir Howard), και

• η βιολογική γεωργία η οποία αναπτύχθηκε στην Ελβετία (Hans Rusch & H. Muller).

Ήδη, από το 1970 αρχίζουν να δημιουργούνται σύλλογοι παραγωγών, καταναλωτών και ανθρώπων με ιδιαίτερο ενδιαφέρον προς την οικολογία. Η βιολογική γεωργία άρχισε ουσιαστικά να ανθίζει κατά τη δεκαετία του '80, καθώς η αγορά έδειξε να ενδιαφέρεται για προϊόντα που σχετίζονται με τον οικολογικό τρόπο παραγωγής. Παράλληλα, το ενδιαφέρον για τα προϊόντα αυτά αυξάνεται εκτός των Ευρωπαϊκών χωρών σε όλη την υφήλιο (Αυστραλία, Καναδάς, κλπ).

Σε εθνικό επίπεδο καταβάλλονται από τα μέσα της δεκαετίας του '80 προσπάθειες για την ανάπτυξη του χώρου, με την ενσωμάτωση του πεδίου της βιολογικής γεωργίας στις ερευνητικές δραστηριότητες, ενώ δημιουργούνται και οι πρώτες νομοθεσίες σχετικά με τη μέθοδο παραγωγής.

Ιδιαίτερης σημασίας κίνηση αποτέλεσε η δημιουργία της IFOAM της Διεθνής Ομοσπονδίας κινημάτων Βιολογικής Γεωργίας το 1972. Έκτοτε, η IFOAM στηρίζει σε διεθνές επίπεδο τις προσπάθειες προώθησης της υγείας, της οικολογίας, του δίκαιου εμπορίου κλπ.